“Weet je wat ik cool vind ? Dat ze onze adviezen meteen hebben uitgevoerd !”

‘Ze’ dat waren de medewerkers van het museum, waar  Nesrin naar toe was geweest. Zij  stak haar enthousiasme niet onder stoelen of banken.

Nesrin leek per ongeluk in deze vmbo-groep terecht gekomen te zijn; een mooie meid, ze leek eerder 16 jaar dan 14, van Turkse afkomst,  betrokken, leergierig en ambitieus. (“Ik wil later psychologie gaan studeren, zou dat lukken ?”)

Het bezoek had plaats gevonden in het kader van het project “Leerlingen als medeonderzoeker”, waarin zij samen met  haar leerkracht geschiedenis, een aantal klasgenoten  en een lerarenopleider actieonderzoek had gedaan.  Doel van het bezoek was om  samen te achterhalen, wat in het museum belemmerend en bevorderend is voor het leren.

Gewapend  met mobieltjes en  aantekenboekjes legden zij vast wat saai was of juist uitnodigend, niet praktisch of juist wel, wat onduidelijk was of juist duidelijk. Om daar vervolgens na afloop over uit te wisselen en adviezen te formuleren.

Adviezen voor de afdeling Educatie van het museum én voor hun docenten over hoe zij het beste leren.

De ouders waren  bij de presentatie van de adviezen als betrokken toehoorders aanwezig.  Ook de vader van Nesrin. Hij vertelde: “Nesrin  was ongelofelijk trots dat zij mee mocht doen, zij voelde zich als leerling echt serieus genomen”.