“Ik heb flinke stappen gemaakt met mijn actieonderzoek, het gaat nu echt de goede kant uit, was er eerst vanuit gegaan,  dat mijn aannames klopten, maar dat was helemaal niet het geval”.

Een mailtje van Ann; ik glimlach; dit is Ann ten voeten uit, te snel willen en je niet afvragen of de route klopt.

Met plankgas vooruit….., ook wanneer dat niet handig is.

We hadden regelmatig besproken dat het zaak is om steeds weer voor jezelf de vraag te beantwoorden: Hoe weet ik zo zeker dat het is zoals ik denk dat het is.

Op dit moment is ze bezig met een innovatietraject in haar school in het kader van activerende didactiek; als leidinggevende  zit ze in de stuurgroep, die de vinger aan de pols houdt, samen met  een aantal teamleiders, docenten en leerlingen uit 5 en 6 vwo. Ik heb ze begeleid bij de opstart van hun gezamenlijk actieonderzoek in het kader van dit innovatietraject.

Op basis van systematisch onderzoek en reflectie op wat boven tafel kwam, hebben ze hun verbeteracties geformuleerd en uitgevoerd. Inmiddels heb ik me teruggetrokken, ze kunnen zelfstandig verder, kennen de werkwijze van actieonderzoek. Ze hebben elkaar gebruikt als ‘critical friend’ , uitgedaagd, ondersteund en kennis gedeeld. De bijeenkomsten met hen gaven mij en henzelf ongelofelijk veel energie.  Niet alleen omdat er wezenlijke vooruitgang werd geboekt, maar vooral ook omdat de participatie van de leerlingen een duidelijke meerwaarde had. Zij konden als geen ander aangeven, ook op basis van onderzoek bij hun eigen klasgenoten, wat hen aan het werk hield en wat hen uitdaagde om te leren.

Je eigen vooronderstellingen niet checken.  Dat was het geval toen de stuurgroep er voetstoots van uit ging, dat een aantal secties zou afhaken. Het tegendeel bleek waar.

Gelukkig was Ann op tijd  ‘bij de les’: op basis van een aantal interviews (onderzoeksmatig handelen !!) wist ze nu beter.

De waarde van actieonderzoek had zich weer bewezen.

Resultaat: een betrokken club , die om de voortgang te garanderen al een planning gemaakt heeft voor het komend jaar: wat ze gaan doen,  met welk materiaal, welke vakken gaan samenwerken en hoe de ‘concerns’ van de leerlingen hierbij een rol kunnen spelen. Verder op deze weg met steeds in hun achterhoofd het zinnetje: “Is het echt zo als ik denk dat het is en hoe weet ik dat zo zeker ?”  Actieonderzoek als attitude, een permanent cyclisch proces. In didactiek, in begeleiding, in leidinggeven.